- рикоб
- I[رکاب]а. ҳалқаи оҳанӣ, ки аз ду тарафи зини асп ё хар овезон карда, вақти саворӣ панҷаҳои поро ба он медароранд, узангу; дар рикоби… дар ҳузури…, дар мулозимати… (амир, ҳукмрон); дар рикоб будан дар мулозимат ва ҳузури амир ё ҳукмроне будан; ба рикоб омадан ба дарбори ҳукмрон ҳозир шуданII[رکاب]а. кит. пиёла, ҷом, қадаҳ, соғар, май
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.